Αχμέτ Βεφίκ πασάς

(Λήμνος περ. 1818 – Κωνσταντινούπολη 1891). Τούρκος πολιτικός και λογοτέχνης, από Τούρκο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Σπούδασε στο Παρίσι και, όταν επέστρεψε στην πρωτεύουσα, ανέλαβε τη διεύθυνση του μεταφραστικού γραφείου της Υψηλής Πύλης. Αργότερα ανέλαβε σημαντικές διπλωματικές αποστολές στη Γαλλία και την Περσία και διετέλεσε πολλές φορές υπουργός στην τουρκική κυβέρνηση. Υπήρξε γενικός διοικητής στην επαρχία της Προύσας και προσπάθησε να ανυψώσει το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων. Έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία μεταξωτών και εισήγαγε την καλλιέργεια της τριανταφυλλιάς για την παραγωγή ροδέλαιου. Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του υπήρξε, επίσης, πρόεδρος της τουρκικής βουλής (1876) κι όταν καταργήθηκε το βεζιρικό αξίωμα, πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου (1878 και 1882). Κατόπιν όμως έπεσε στη δυσμένεια του σουλτάνου Χαμίτ και έμεινε υπό περιορισμό στην κατοικία του (1883). Συνέταξε λεξικά και μεταφράσεις διδακτικών βιβλίων καθώς επίσης και έργων του Σαίξπηρ, Σίλερ, Μολιέρου κ.ά. Έγραψε τη Σαλναμί, επετηρίδα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Υπήρξε άντρας μεγάλης φήμης και στο εσωτερικό της Τουρκίας και στο εξωτερικό.